Η ποντιακή διάλεκτος στο πέρασμα των χρόνων

Η Ποντιακή διάλεκτος είναι η μοναδική που στις ημέρες μας έχει διασωθεί ως ομιλούμενη αλλά ταυτόχρονα είναι και αντικείμενο μελέτης. Με την ποντιακή διάλεκτο συμβαίνει εδώ και πολλά χρόνια το εξής παράδοξο. Ενώ κάθε διάλεκτος είναι συνδεδεμένη με μια ορισμένη γεωγραφική περιοχή, η ποντιακή διάλεκτος δεν έχει γεωγραφική ένια σήμερα. Αυτό συνέβη μετά το 1922, όταν με την αναταλαγη των πληθυσμών οι Έλληνες του Πόντου ήρθαν στην Ελλάδα και εγκαταστάθηκαν σε όλα σχεδόν τα μέρη της Ελλάδας. Ο κύριος όγκος των Ποντίων προσφύγων εγκαταστάθηκε στην Μακεδονία, αλλά πολλοί έμειναν και στην Αθήνα, τον Πειραιά και την Θεσσαλονίκη. Η ποντιακή είναι μια από τις περισσότερες μελετημένες διαλέκτους. Ο λόγος είναι η αρχαϊκή και μεσαιωνική της μορφή. Η Μικρασιατικοί περιοχή που μιλήθηκε η ποντιακή ήταν πολύ εκτεταμένη. Βρισκόταν στα νότια παράλια του Εύξεινου Πόντου και κατά διαστήματα έφτανε σε αρκετό βάθος της ενδεχώρας. Άρχιζε από τα δυτικά από την αρχαία πόλη Ιωνοπολις και έφτανε ανατολικά μέχρι τη Ριζούντα και την Κολχίδα. Εστία όπου μιλήθηκε η ποντιακή διάλεκτος υπήρξαν στα παράλια η Σινώπη, η Ινέπολη, η Αμισος, τα Κοτυωρα, η Τραπεζούντα, τα Σουρμενα, η Τρίπολη. Η πιο μεγάλη ενδεχωρα οπυ ακούστηκε η ποντιακή διάλεκτος βρισκόταν νότια της Τραπεζούντας με τις περιοχές της Ματσούκας, Σάντας, Γεμουρας, Κρώμνης, Χαλδιας. Οι Πόντιοι των περιοχών αυτών ήταν συντριπτικά οι περισσότεροι από όλους τους Πόντιους και αποτελούσαν τα εννεαδεκατα του ποντιακού ελληνισμού και οι πολυπληθέστεροι από αυτούς ήταν οι κάτοικοι της Χαλδαίας, με πρωτεύουσα την Αργυρούπολη ( Κιμισχανά). Ποντιακά μιλούσαν και σε περιοχές του εσωτερικού της Μίκρας Ασίας όπου υπήρξαν παροικίες από Πόντιους μεταλλωρύχους ( ματεντζηδες), περιοχές βόρεια του Αλυ ποταμού, στο Ικόνιο κοντά στο όρος Ταύρος αλλά και στο Ντιαμπεκρι. Ποντιακά μιλούσαν και συμπαγείς πληθυσμοί στα νότια της Ρωσίας, όπου κατέφυγαν 200 χιλιάδες Πόντιοι κατά τον 16^ο αιώνα, αλλά και μετά το 1914, στις παραμεθόριες με την Τουρκία περιοχές του Καυκάσου ( Καρς, Βατούμ), και ακόμη πιο μέσα στην Μαριούπολη και Κρασνοντάρ).

Είναι αξιοσημείωτο, ότι μέχρι σήμερα η ποντιακή διάλεκτος εξακολουθεί να μιλιέται σε τρεις περιοχές στον Πόντο από ελληνόφωνους μουσουλμάνους, οι οποίοι είχαν εξαιρεθεί από την ανταλλαγή των πληθυσμών λόγω του θρησκεύματος τους. Οι τρεις αυτές περιοχές είναι:

1). Η πόλη Τόνια και έξι γειτονικά χωριά.

2). Έξη χωριά στην περιοχή των Σουρμένων

3). Τριάντα χωριά στην κοιλάδα του ποταμού Οφη.

Σήμερα μπορούμε να διαπιστώσουμε στην ποντιακή διάλεκτο τις αρχικές καταβολές των πρώτων Ελλήνων άποικων, των Ιώνων της Μιλήτου από τις αρχές του 8^ου αιώνα. Ακολούθησε ο μεσαιωνικός χαρακτήρας που προσέδωσε στην ποντιακή , ο μακραίωνος βυζαντινός βίος. Η ποντιακή διάλεκτος διέσωσε πολλά στοιχεία της αρχαίας Ελληνικής. Μοιραία πάντως αυτή η τελευταία διάλεκτος της Μικρας Ασίας θα εξαφανιστεί. Τα πρώτα χρόνια της άφιξης τους στην Ελλάδα οι πρόσφυγες μιλούσαν την Ποντιακή στους συνοικισμούς που εμενενα. Όταν κατάλαβαν πως δεν θα επιστρέψουν πίσω- όπως αρχικά πίστευαν- κατάλαβαν πως επερεπ να μιλούν την νεοελληνική για να μπορέσουν να συναναστραφούν με τις τοπικές κοινωνίες, οι οποίες αδυνατούσαν να καταλάβουν την ποντιακή διάλεκτο. Όσο πιο διαφορετικό και δύσκολο ήταν το γλωσσικό ιδίωμα των προσφύγων, τόσο πιο ακατανόητο ήταν για τους άλλους και τόσο η ανάγκη να το εγκαταλείψουν, σαν μέσο επικοινωνίας, με τους άλλους, μεγαλύτερη. Δεν πρέπει πάντως να μας διαφεύγει το γεγονός πως οι πρόσφυγες από την Μικρά Ασία, δεν αντιμετωπίστηκαν ευμενώς από τους άλλους Έλληνες στον πρώτο καιρό της εγκατάστασης τους. Η γενική διάθεση απέναντι τους υπήρξε περιπαικτική, και πολλές φορές υβριστική. Οι διάφορες προσωνυμίες που τους αποδόθηκαν ήταν Αουτηδες, Τουρκόσποροι, νεπεν, δείγμα των προβλημάτων που αντιμετώπισαν οι πρόσφυγες κατά την εγκατάσταση τους στην Ελλάδα. Είναι φυσικό όπου οι πρόσφυγες εγκαταστάθηκαν σε συμπαγείς οικισμούς, το μικρασιατικό τους ιδίωμα, διατηρήθηκε περισσότερο χρόνο και με λιγότερες επιδράσεις. Ακόμη και σήμερα οι πρόσφυγες τρίτης γενιάς συνεχίζουν να επικοινωνούν με τους δικούς τους οικείους και συμπατριώτες, στο γλωσσικό ιδίωμα που έφεραν από την πατρίδα τους.

Η ποντιακή διάλεκτος συνεχίζει να ομιλείται από τους ηλικιωμένους Πόντιους αλλά και από τους νεότερους σε περιβάλλον οικογενειακό, φιλικό, και έχει τον χαρακτήρα επιβεβαίωσης πιο πολύ της ταυτότητας της ποντιακής καταγωγής του ομιλητή και εκδήλωσης της επιθυμίας του να διατηρηθεί η ποντιακή λαλιά. Το ίδιο ισχύει και για την Τετάρτη γενιά, σε περιοριστικούς όρους φυσικά. Από τη στιγμή που η ποντιακή διάλεκτος παύει να αποτελεί γλώσσα επικοινωνίας, είναι μοιραίο να αφανίζεται σιγά – σιγά και με το πέρασμα των χρόνων να καταντήσει μουσειακή γλώσσα. Έστω και αν η ποντιακή διάλεκτος είναι η μόνη ελληνική γλωσσική μορφή που μιλήθηκε στο διάστημα, κατά την επικοινωνία της ελληνικής καταγωγής Ρώσου αστροναύτη, με την ποντιόφωνη οικογένεια του στην Θεσσαλονίκη.

Αποσύρεται το βιβλίο της ΣΤ' Δημοτικού

Η απόσυρση του βιβλίου Ιστορίας της ΣΤ΄ Δημοτικού φερόταν έως αργά χθες το βράδυ ο πιθανότερος επίλογος ενός μακρόσυρτου σίριαλ, που έφερε να πρωταγωνιστούν στο ίδιο σκηνικό πολέμου, πολιτικοί, επιστήμονες, κοινή γνώμη, και κατά πολλούς ήταν η αιτία «εξοστρακισμού» από τη Βουλή της κ. Μαριέττας Γιαννάκου. Ο νέος υπουργός Παιδείας Ευριπίδης Στυλιανίδης αναμένεται άμεσα να ανακοινώσει την αντικατάσταση του σχολικού εγχειριδίου καθώς οι επ' αυτού εισηγήσεις πυκνώνουν, έχοντας ως επίκεντρο την εξομάλυνση της όλης κατάστασης το ταχύτερον δυνατόν, με μια λύση που θα αφήνει ελάχιστα περιθώρια όξυνσης... Μόλις χθες, και μετά το σχετικό αίτημα του κ. Στυλιανίδη, το αρμόδιο τμήμα του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου συνεδρίασε και απεφάνθη ότι στο «νέο» σχολικό εγχειρίδιο δεν έχουν διορθωθεί από τη συγγραφική ομάδα βασικές παρατηρήσεις της Ακαδημίας Αθηνών, δίνοντας ένα ισχυρότατο επιχείρημα για την απόσυρση του βιβλίου. Ηδη, δάσκαλοι της ΣΤ΄ Δημοτικού διδάσκουν με δική τους πρωτοβουλία το αμέσως προηγούμενο βιβλίο, το οποίο έχει δοκιμασθεί στα σχολεία επί 17 χρόνια, προτού αντικατασταθεί από το επίμαχο. «Είναι πολύ πιθανή η απόσυρση του βιβλίου διότι υπάρχουν έντονες αντιδράσεις», τόνισε ο πρόεδρος του Εθνικού Συμβουλίου Παιδείας, Θάνος Βερέμης, αποτυπώνοντας το κλίμα που έχει διαμορφωθεί. Θέμα ημερών, αν όχι... ωρών, θεωρείται η απόσυρση του επίμαχου βιβλίου της Ιστορίας ΣΤ΄ Δημοτικού. Το πολύμηνο -ιστορικοπολιτικό και εκπαιδευτικό- θρίλερ που κράτησε επί σχεδόν ένα εξάμηνο βαίνει προς το τέλος του, καθώς όλοι αναμένουν τη λύση από τον νέο υπουργό Παιδείας κ. Ευρυπίδη Στυλιανίδη. Πληροφορίες αναφέρουν ότι χθες το τμήμα Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου συνεδρίασε επί σχεδόν έξι ώρες ώστε να δώσει απάντηση σε δύο ερωτήματα που έθεσε ο νέος υπουργός Παιδείας κ. Eυριπίδης Στυλιανίδης:

- Κατά πόσον έγιναν οι διορθώσεις με βάση τις παρατηρήσεις της Ακαδημίας Αθηνών;

- Είναι κατάλληλο το νέο βιβλίο για τα σχολεία; Ποια η τελική σας αξιολόγηση;

Το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο ανέφερε ότι ένα μεγάλο μέρος των παρατηρήσεων έγινε, αλλά μερικές απ’ όσες δεν έγιναν κρίνονται σημαντικές. Για το δεύτερο ερώτημα, δεν απάντησε ευθέως, θεωρώντας ότι ένα βιβλίο πρέπει να αξιολογηθεί και στη σχολική πράξη. Το κλίμα υπέρ της απόσυρσης αποτύπωσε ο πρόεδρος του Εθνικού Συμβουλίου Παιδείας κ. Θάνος Βερέμης, ο οποίος τόνισε στην «Κ» ότι «οι αντιδράσεις για απόσυρση είναι έντονες», παρατηρώντας ότι «η συζήτηση για το βιβλίο γίνεται σε λάθος βάση». Ειδικότερα, ο κ. Στυλιανίδης θα ανακοινώσει εντός της εβδομάδας την τελική του απόφαση για την απόσυρση του σχολικού βιβλίου, που γράφηκε από συγγραφική ομάδα με επικεφαλής την αναπληρώτρια καθηγήτρια του ΑΠΘ κ. Μαρία Ρεπούση, καθώς οι πιέσεις εντείνονται σε δύο επίπεδα. Τόσο από την πλευρά εκείνων που αντιδρούν στο βιβλίο και ζητούν την απόσυρσή του, όσο και από εκείνους που ζητούν μια ξεκάθαρη, οριστική λύση στο θέμα. Είναι ενδεικτικό ότι για το μάθημα της Ιστορίας Στ΄ Δημοτικού σε κάποια σχολεία χρησιμοποιείται το προηγούμενο σχολικό εγχειρίδιο. «Είναι πολύ πιθανή η απόσυρση διότι υπάρχουν έντονες αντιδράσεις για το βιβλίο» ανέφερε ο κ. Βερέμης στην «Κ». «Νομίζω βέβαια ότι θα πρέπει να αξιοποιήσουμε τη νέα, μετά και τις διορθώσεις, εκδοχή του βιβλίου, η οποία θα αξιολογηθεί στην πράξη. Πιστεύω ότι το σημαντικό ζήτημα είναι πως το μεγαλύτερο μέρος των αντιδράσεων αγγίζει τα στερεότυπα με τα οποία είναι εθισμένοι οι νεοέλληνες και όχι την ουσία των προβλημάτων του βιβλίου» συμπλήρωσε. Με ενδιαφέρον, άλλωστε, αναμένεται η επιχειρηματολογία, η οποία θα χρησιμοποιηθεί από τη νέα ηγεσία του υπουργείου για την απόσυρση του βιβλίου. Και αυτό διότι ο πρωθυπουργός κ. Κώστας Καραμανλής προεκλογικά είχε αναφέρει ότι το διορθωμένο βιβλίο θα σταλεί στα σχολεία και θα αξιολογηθεί από την εκπαιδευτική κοινότητα. Καταγράφονται, βέβαια, δύο ουσιαστικά επιχειρήματα:

- Το βιβλίο έχει αμφισβητηθεί έντονα και άρα δεν μπορεί να παραμείνει στα σχολεία χωρίς κραδασμούς.

- Δεν έγιναν όλες οι διορθώσεις με βάση το πόρισμα της Ακαδημίας Αθηνών.

Η επίλυση του ζητήματος της Ιστορίας θα... λύσει τα χέρια του νέου υπουργού ώστε να δρομολογηθεί η λύση σε άλλα άμεσα ζητήματα, όπως η κάλυψη των κενών θέσεων των εκπαιδευτικών.

Μαρτυρία απο Πόντιους στο χωριό Μειντάν

"Τα χαράματα, στις 16 Φεβρουαρίου 1922, ημέρα Τετάρτη, μια εφιαλτική είδηση, ότι οι τσέτες του Τοπάλ Οσμάν έρχονται στο χωριό, έκανε τους κατοίκους να τρομάξουν και ν' αναστατωθούν. Οι άντρες, όσοι βρίσκονταν τη νύχτα στο χωριό, βιάστηκαν να φύγουν στο δάσος... Αλλοι άντρες που είχαν κρυψώνες σε σπίτια σε σπίτια και σε σταύλους, τρύπωσαν σ' αυτές και καμουφλαρίστηκαν έτσι που να μην τους υποπτευθεί κανείς. Τα γυναικόπαιδα και οι γέροι κλείστηκαν στα σπίτια και περίμεναν με καρδιοχτύπι να δούν τι θα γίνει... Δεν πέρασαν παρά λίγα λεπτά κι' οι τσέτες , περισσότεροι από 150 έμπαιναν στο χωριό κραυγάζοντας και πυροβολώντας. Τους ακολουθούσαν τούρκοι χωρικοί από τα γειτονικά χωριά. Αυτούς τους είχαν μυήσει στο εγκληματικό σχέδιο τους και τους κάλεσαν για πλιάτσικο.Μόλις μπήκαν οι συμμορίτες στο χωριό, η ατμόσφαιρα ηλεκτρίστηκε και ο ορίζοντας πήρε τη μορφή θύελλας που ξεσπασε άγρια. Με κραυγές και βρισιές, βροντώντας με τους υποκοπάνους τις πόρτες και τα παράθυρα, καλούσαν όλους να βγουν έξω από τα σπίτια και να μαζευτούν στην πλατεία- αλλοιώς απειλούσαν, θα δώσουν φωτιά στα σπίτια και θα τους κάψουν.Σε λίγο, όλα τα γυναικόπαιδα και οι γέροι, βρίσκονταν τρέμοντας και κλαίγοντας στους δρόμους. Οι συμμορίτες με κραυγές και απειλές υποπτεύθηκαν, από την πρώτη στιγμή, το μεγάλο κακό που περίμενε όλους και δοκίμασαν να φύγουν έξω από το χωριό. Οι τσέτες, πρόβλεψαν ένα τέτοιο ενδεχόμενο και είχαν πιάσει από πριν τα μπογάζια, απ' όπου μπορούσε να φύγει κανείς. Ετσι, μόλις έφτασαν, τρέχοντας, οι κοπέλλες στα μπογάζια, δέχτηκαν, από τσέτες που παραμόνευαν, πυροβολισμούς στο ψαχνό. Μερικές έμειναν στον τόπο σκοτωμένες, ενώ οι άλλες τραυματίστηκαν και γύρισαν πίσω.Οι φόνοι αυτοί αποκάλυψαν για καλά τους εγκληματικούς σκοπούς των συμμοριτών κι' έγιναν το σύνθημα να ξεσπάσει, το τρομοκρατημένο πλήθος των γυναικόπεδων, που είχε ριχτεί στους δρόμους σε ένα βουβό κι' ασυγκράτητο κλάμα και σε σπαραξικάρδιες κραυγές απελπισίας. Τίποτα απ' όλα αυτά δεν στάθηκε ικανό να μαλάξει την σκληρότητα του τεράτων, που είχε διαλέξει ο Τοπάλ Οσμάν για την "πατριωτική" του εκστρατεία. Σκληροί σαν ύαινες, που διψούν για αίμα, και διεστραμμένοι σαδιστές, που γλεντούν με τον πόνο και τα βασανιστήρια των θυμάτων τους, χύμιξαν μανιασμένοι στα γυναικόπαιδα και τους γέρους, κραυγάζοντας, βρίζοντας, χτυπώντας, κλωτσώντας και σπρώχνοντάς τους να μαζευτούν στην πλατεία.Η πυρπόλησηΟι μητέρες αναμαλλιασμένες, κατάχλωμες από το τσουχτερό κρύο και το φόβο, με τα βρέφη στην αγκαλιά και τα νήπια μπερδεμένα στα πόδια τους. Οι κοπέλλες άλλες με τους γέρους γονείς κι' άλλες με γριές ή άρρωστους αγκαλιασμένες, περιμαζεύτηκαν με τον χτηνώδη αυτόν τρόπο, στην πλατεία σαν πρόβατα για τη σφαγή, μέσα σε ένα πανδαιμόνιο από σπαραχτικές κραυγές και θρήνους και κοπετούς. Η πρώτη φάση της απερίγραπτης τραγωδίας του Μπεϊαλάν έκλεισε, έτσι, θριαμβευτικά για τους θλιβερούς ήρωες του νεοτουρκικού εγκλήματος γενοκτονίας.Οταν πια όλα τα γυναικόπαιδα κ' οι γέροι μαζεύτηκαν στην πλατεία, οι τσέτες έβαλαν μπρός την δεύτερη φάση της σατανικής τους επιχείρησης. Διάταξαν να περάσουν όλοι στα δίπατα σπίτια, που βρίσκονταν στην πλατεία και τα είχαν διαλέξει για να ολοκληρώσουν τον εγκληματικό τους σκοπό. Η απροθυμία, που έδειξε το τραγικό αυτό κοπάδι των μελλοθανάτων να υπακούσει στην διαταγή, γιατί ήταν πια ολοφάνερο ότι όλους τους περίμενε ο θάνατος, εξαγρίωσε τους συμμορίτες που βιάζονταν να τελειώσουν γρήγορα την μακάβρια επιχείρηση. Και τότε, σαν λυσασμένα θεριά, ρίχτηκαν στις γυναίκες, τα μωρά και τους γέρους, και με γροθιές, με κοντακιές και κλωτσιές έχωσαν και στρίμωξαν στα δύο σπίτια τα αθώα και άκακα αυτά πλάσματα, που ο αριθμός τους πλησίαζε τις τρεις εκατοντάδες.Κι' όταν, έτσι, ήταν σίγουροι πως δεν έμεινε έξω κανένας, σφάλισαν τις πόρτες, ενώ ο άγριος αλαλαγμός από τα παράθυρα, οι σπαραξικάρδιες κραυγές, το απελπισμένο κλάμα κι' οι βοερές ικεσίες για έλεος και βοήθεια, σχημάτιζαν μια άγριας τραγικότητας μουσική συναυλία, που ξέσκιζε τον ουρανό κι' αντιβούϊζε στα γύρω βουνά και δάση...Και τώρα δεν έμενε παρά η τρίτη και τελική φάση της πατριωτικής... επιχείρησης των θλιβερών ηρώων-συμμοριτών του Τοπάλ Οσμάν. Δεν χρειάστηκαν παρά μια αγκαλιά ξερά χόρτα και μερικά σπασμένα πέταυρα (χαρτόματα) ν' ανάψει η φωτιά. Και σε λίγο τα δύο σπίτια, έγιναν πυροτέχνημα και ζώστηκαν, από μέσα κι' απ' έξω, από πύρινες γλώσσες και μαυροκόκκινο καπνό. Το τί ακολούθησε την ώρα εκείνη δεν περιγράφεται.Οι μητέρες ξετρελλαμένες, έσφιγγαν, αλλαλάζοντας και τσιρίζοντας με όλη τη δύναμη της ψυχής τους, στην αγκαλιά τα μωρά τους, που έκλαιγαν και κράυγαζαν "μάνα, μανίτσα!". Οι κοπέλλες και οι άλλες γυναίκες με τους γέρους γονείς, τα παιδιά και τους αρρώστους, κραύγαζαν και αρπάζονταν μεταξύ τους σαν να ήθελαν να πάρουν και να δώσουν κουράγιο και βοήθεια, καθώς έπαιρναν φωτιά τα μαλλιά και τα ρούχα τους κι' άρχισαν να γλύφουν το κορμί οι φλόγες. Κραυγές, που ξέσκιζαν το λαρύγγι και τ' αυτιά, φωνές μανιακές και κλάμματα βροντερά, άγρια ουρλιαχτά ανθρώπων, που έχασαν από τρόμο και πόνο τα μυαλά τους, χτυπήματα στα στήθη, στον πυρακτωμένο αέρα και στους τοίχους - χαλασμός κόσμου, ένα ζωντανό κομμάτι από την κόλαση στη γη! Αυτή την εφιαλτική εικόνα παρίσταναν, τα πρώτα λεπτά, τα δύο σπίτια που τα είχαν αγκαλιάσει οι φλόγες.Μερικές γυναίκες και κοπέλλες στον πόνο, την φρίκη και την απελπισία τους, δοκίμασαν να ριχτούν από τα παράθυρα, προτιμώντας να σκοτωθούν πέφτοντας κάτω ή με σφαίρες από όπλο, παρά να υποστούν τον φριχτό θάνατο στην φωτιά. Οι τσέτες που απολάμβαναν με κέφι και χαχανητά το μακάβριο θέαμα, έκαναν το χατήρι τους - πυροβόλησαν και τις σκότωσαν.Δεν κράτησε πολλά λεπτά, αυτή η σπαραξικάρδια οχλοβοή, από τους αλαλαγμούς, τις άγριες κραυγές, τα τσουχτερά ξεφωνητά και το ξέφρενο κλάμα. Στην αρχή ο τόνος της οχλοβοής ανέβηκε ψηλά, ως που μπορούν να φτάνουν κραυγές, ξεφωνητά και ξελαρυγγίσματα από τρεις περίπου εκατοντάδες ανθρώπινα στόματα. Γρήγορα όμως ο τόνος άρχισε να πέφτει, ως που μονομιάς κόπηκαν κι' έσβησαν οι φωνές και το κλάμα. Κι' ακούγονταν μονο τα ξύλα, που έτριζαν από τη φωτιά και οι καμμένοι τοίχοι και τα δοκάρια, που έπεφταν με πάταγο πάνω στα κορμιά, που κείτονταν τώρα σωροί κάρβουνα και στάχτη κάτω στο δάπεδο, στα δύο στοιχειωμένα σπίτια το Μπεϊαλάν".

O ΧΑΡΡΥ ΚΛΥΝΝ ΞΕΚΙΝΑΕΙ ΤΙΣ ΧΕΙΜΩΝΙΑΤΙΚΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΑΠΟ ΤΗN ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

Από τη Θεσσαλονίκη θα ξεκινήσει τις παραστάσεις του ο Χάρρυ Κλυνν που εδώ και ένα χρόνο είναι πλέον «μόνιμος κάτοικος Καλαμαριάς». Συγκεκριμένα, ο δημοφιλής κωμικός «έκλεισε» με το ανακαινισμένο θέατρο «ΑΘΗΝΑΙΟΝ» που διαθέτει δυο πανέμορφες θεατρικές αίθουσες. Μία μεγάλη 400 ατόμων και μία μικρή 120 ατόμων. Ο Χάρρυ Κλυνν, που ήδη συγκροτεί το θίασό του που θα αποτελείται κατά κύριο λόγο από νέους Θεσσαλονικείς ηθοποιούς, σχεδιάζει να ανεβάσει ως πρωταγωνιστής και σκηνοθέτης κατά τη διάρκεια θεατρικού του χειμώνα δυο παραστάσεις. Το πρώτο δεκαπενθήμερο του Νοεμβρίου θα παρουσιάσει στο κοινό της Θεσσαλονίκης από τη μεγάλη αίθουσα του «ΑΘΗΝΑΙΟΝ» τη μετεκλογική σατιρική μουσική παράσταση «ΑΓΑΝΤΑ…» που υπόσχεται γέλια μέχρι δακρύων σε κείμενα δικά του και του μόνιμου συνεργάτη των τελευταίων ετών Ντίνου Σπυρόπουλου. Τα σκηνικά και τα κοστούμια θα φιλοτεχνήσει ο Μιχάλης Σδούγκος και η μουσική θα είναι του Νίκου Στρατηγού. Η η μουσική σάτιρα «ΑΓΑΝΤΑ…» θα παίζεται με τη συνοδεία «ζωντανής ορχήστρας» στη μεγάλη σκηνή του «ΑΘΗΝΑΙΟΝ» για τρεις μήνες από 15 Νοεμβρίου έως 15 Φεβρουαρίου. Από το Φεβρουάριο και μέχρι το τέλος θεατρικής σεζόν η σάτιρα θα παραχωρήσει τη θέση της στο αριστούργημα του Άρθουρ Μίλερ «Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΕΜΠΟΡΑΚΟΥ». Μια ενδιαφέρουσα παράσταση τόσο από ερμηνευτικής, όσο και από σκηνοθετικής πλευράς μια και η πλοκή του κλασικού έργου του Άρθουρ Μίλερ τοποθετείται στη σύγχρονη εποχή. Τη μικρή σκηνή των 120 ατόμων ο Χάρρυ Κλυνν σκέφτεται να την αφιερώσει κυρίως στο Stand-up Comedy φιλοξενώντας νέους Θεσσαλονικείς κωμικούς και συγγραφείς που υπηρετούν αυτό το δύσκολο θεατρικό είδος, αλλά και ως σκηνή που θα φιλοξενεί καθόλη τη διάρκεια του χειμώνα σύγχρονους θεατρικούς μονολόγους και μονόπρακτα νέων Θεσσαλονικιών συγγραφέων και ηθοποιών. Πολύ σύντομα θα ανακοινωθούν από τις εφημερίδες και τους τοπικούς ραδιοσταθμούς οι ημερομηνίας ακρόασης (ODISION) για άντρες και γυναίκες ηθοποιούς και χορευτές που θα επιλεγούν να υπηρετήσουν και τις δυο σκηνές.